Δεκαέξι χρόνια πριν, ο Τζανής Σταυρακόπουλος έπαιρνε το πρωτάθλημα Ευρώπης με τον Παναθηναϊκό, νικώντας στον τελικό του "Μπερσί" την Μπαρτσελόνα. Δεν ξέρουμε αν βλέποντας τις "μπλαουγκράνα" εμφανίσεις του Προφήτη Ηλία, του ήρθε στο μυαλό κάποιος συνειρμός, το σίγουρο όμως είναι πως αντιμετωπίζει το μπάσκετ με την ίδια αγάπη, όπως και τότε. Είτε παίζει στο Γιαντ Ελιάου, είτε στο κλειστό της οδού Ιφιγενείας.
Το πάλαι ποτέ "πρωτοπαλίκαρο" του Γιώργου Καλαφατάκη, στην αλησμόνητη και πολυαγαπημένη εκείνη ομάδα των Αμπελοκήπων, πίσω στα 90's, αγωνίζεται πια στον Αετό Καλλιθέας, και την Πέμπτη είχαμε τη χαρά και την τιμή να τον έχουμε αντίπαλό μας. Η παρουσιά του στολίζει τα γήπεδα της ΕΣΚΑΝΑ εδώ και μερικά χρόνια, και ο Τζανής είναι κάτι περισσότερο από μια ατραξιόν της Β' Κατηγορίας. Με σεμνότητα αντιστρόφως ανάλογη της τεράστιας καριέρας που κουβαλά, αντιμετωπίζει χωρίς ίχνος υπεροψίας συμπαίκτες, αντιπάλους και διαιτητές. Ένας εξαιρετικός άνθρωπος, με σπάνιο ήθος, που συνεχίζει να απολαμβάνει την δεύτερη μεγάλη αγάπη της ζωής του, μετά την οικογένειά του. Το μπάσκετ δηλαδή, που τον κάνει να αισθάνεται παιδί, έστω κι αν έχει ήδη πατήσει τα σαράντα.
Την Πέμπτη, μετά το ματς, και ενώ όλοι σχεδόν είχαν φύγει, ο Τζανής έμεινε στο κλειστό για να κάνει σουτάκια με τους δύο γιους του. Κι όλα αυτά μετά από ένα "γεμάτο" σαρανταπεντάλεπτο, που ο ίδιος σκόραρε 22 πόντους και έδωσε πολλές μάχες (αλλά και έφαγε πολύ "ξύλο") κάτω από τα καλάθια. Μια πραγματικά πολύ όμορφη εικόνα, που μας δείχνει πως ο άνθρωπος αυτός είναι συνώνυμο του αθλημάτος. Μακάρι το μπάσκετ μας να είχε μερικούς ακόμα Σταυρακόπουλους. Σίγουρα θα ήταν πολύ-πολύ καλύτερο....
