Βαθμό-χρυσάφι στην προσπάθεια που κάνει για παραμονή στην κατηγορία, πήρε η ομάδα σήμερα το απόγευμα από τον Ήφαιστο, στο γήπεδο της Χαραυγής. Εξαιτίας διάφορων λόγων απουσίαζαν συνολικά οκτώ ποδοσφαιριστές, και έτσι στην αποστολή μετείχαν μόλις 13 άνδρες, ενώ οι υπόλοιπες θέσεις της δεκαοκτάδας συμπληρώθηκαν από μικρούς. Κόντρα σε αυτά τα προβλήματα, οι παίκτες μας είχαν να αντιπαρατάξουν περίσσευμα ψυχής, και κυρίως σε αυτό οφείλεται το τελικό 1-1. Μια υποδειγματική αντεπίθεση στο 34', έβγαλε τον Σιλιβίστρα μόνο με τον Σαρδέλη, από την πάσα του Σπυρόπουλου, και ο αρχηγός με ψύχραιμο πλασέ έγραψε το 1-0. 
Η αναγκαστική αλλαγή του Μαγιάτη στο ημίχρονο, απορρύθμισε την άμυνά μας, και στο 48' ο Κουτσόπουλος πήδηξε μόνος του στην μικρή περιοχή ύστερα από εκτέλεση φάουλ και ισοφάρισε. Όσο περνούσε η ώρα το παιχνίδι γινόταν γκραν γκινιόλ και η αλήθεια είναι πως καρδιοχτυπήσαμε στο 69', όταν ο Δεληγιαννίδης αστόχησε προ κενής εστίας. Τελικά το 1-1 έμεινε ως το τέλος και πήραμε όχι μόνο έναν πολύτιμο βαθμό, αλλά και κουράγιο για τη συνέχεια. Το πιο σημαντικό όμως από το σημερινό παιχνίδι είναι το πάθος που επέδειξαν οι ποδοσφαιριστές, αφού όλοι όσοι αγωνίστηκαν έδωσαν και την ψυχή τους. Αυτός όμως που ήταν πραγματικά συγκινητικός ήταν ο Γιώργος Σπυρόπουλος, που έτρεξε πολλά χιλιόμετρα και έδωσε μεγάλες μάχες σε όποια θέση και αν αγωνίστηκε. Ένα παιδί που αποδεδειγμένα, και όχι στα λόγια, πονάει τον σύλλογο και όποτε παίζει ματώνει τη φανέλλα. Και αν για τον Γιώργο, όπως και τους υπόλοιπους γηγενείς ποδοσφαιριστές κάτι τέτοιο κάπου είναι λογικό, είναι πραγματικά πολύ όμορφο συναίσθημα να βλέπουμε παιδιά όπως ο Λαζάκης ή ο Σελίμης που ήρθαν φέτος στην ομάδα, να αγωνίζονται με τέτοια αυταπάρνηση, ή όπως ο Γκούρας και ο Σιλιβίστρας, που το καλοκαίρι, όταν το καράβι βούλιαζε και αποφάσισαν να παραμείνουν, να έχουν δεθεί τόσο με τον "Προφήτη"...
Η αναγκαστική αλλαγή του Μαγιάτη στο ημίχρονο, απορρύθμισε την άμυνά μας, και στο 48' ο Κουτσόπουλος πήδηξε μόνος του στην μικρή περιοχή ύστερα από εκτέλεση φάουλ και ισοφάρισε. Όσο περνούσε η ώρα το παιχνίδι γινόταν γκραν γκινιόλ και η αλήθεια είναι πως καρδιοχτυπήσαμε στο 69', όταν ο Δεληγιαννίδης αστόχησε προ κενής εστίας. Τελικά το 1-1 έμεινε ως το τέλος και πήραμε όχι μόνο έναν πολύτιμο βαθμό, αλλά και κουράγιο για τη συνέχεια. Το πιο σημαντικό όμως από το σημερινό παιχνίδι είναι το πάθος που επέδειξαν οι ποδοσφαιριστές, αφού όλοι όσοι αγωνίστηκαν έδωσαν και την ψυχή τους. Αυτός όμως που ήταν πραγματικά συγκινητικός ήταν ο Γιώργος Σπυρόπουλος, που έτρεξε πολλά χιλιόμετρα και έδωσε μεγάλες μάχες σε όποια θέση και αν αγωνίστηκε. Ένα παιδί που αποδεδειγμένα, και όχι στα λόγια, πονάει τον σύλλογο και όποτε παίζει ματώνει τη φανέλλα. Και αν για τον Γιώργο, όπως και τους υπόλοιπους γηγενείς ποδοσφαιριστές κάτι τέτοιο κάπου είναι λογικό, είναι πραγματικά πολύ όμορφο συναίσθημα να βλέπουμε παιδιά όπως ο Λαζάκης ή ο Σελίμης που ήρθαν φέτος στην ομάδα, να αγωνίζονται με τέτοια αυταπάρνηση, ή όπως ο Γκούρας και ο Σιλιβίστρας, που το καλοκαίρι, όταν το καράβι βούλιαζε και αποφάσισαν να παραμείνουν, να έχουν δεθεί τόσο με τον "Προφήτη"...ΠΡΟΦ.ΗΛΙΑΣ-ΗΦΑΙΣΤΟΣ 1-1
ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ: Σουρής (Ματζουράνης, Μιχελής)
ΣΚΟΡΕΡ: 34' Σιλιβίστρας - 48' Κουτσόπουλος
ΠΡΟΦ.ΗΛΙΑΣ (Γ. Περπερίδης): Λαρεντζάκης, Γκούρας (87' Γκούμας), Μαγιάτης (46' λ.τρ. Μανσούρ), Καλλινικίδης, Λαζάκης, Κίκης, Σπυρόπουλος, Μπόσμος, Σελίμης, Σιλιβίστρας, Ζαχαριουδάκης (74' Μάκος).
ΗΦΑΙΣΤΟΣ (Κ. Διαμαντόπουλος): Σαρδέλης, Κααζανιάτορας, Δαγκάκης, Μάκρας, Αξιώτου, Γιαννάκης (77' Κλάδης), Κουτρούλης, Παυλίδης, Δεληγιαννίδης, Γριμάνης, Κουτσόπουλος.
