Ο σύλλογος, αναγκαζόμενος να πειθαρχήσει στα νέα μέτρα που αποφάσισε η κυβέρνηση, ανακοινώνει την παύση κάθε αθλητικής δραστηριότητας από την Τρίτη 3 Νοεμβρίου και για τουλάχιστον έναν μήνα. Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός δέχεται και δεύτερο χτύπημα, υποχρεούμενος να "κατεβάσει ρολά" για ακόμα μία φορά. Και είναι άγνωστο πλέον κατά πόσο θα μπορέσει να επανέλθει.
Μετά το κλείσιμο του Μαρτίου, όλοι οι εμπλεκόμενοι στον σωματειακό αθλητισμό έδωσαν τεράστια μάχη για να επαναφέρουν την κατάσταση εκεί που την άφησαν. Μάζεψαν ξανά τους αθλητές (παρά τις αναπόφευκτες απώλειες), οργάνωσαν εκ νέου τα τμήματά τους και προσπάθησαν να μην φανεί ο αντίκτυπος της μεγάλης οικονομικής ζημίας που προέκυψε. Και σε μεγάλο βαθμό τα κατάφεραν, καθώς -παρά τις δεδομένες δυσκολίες- ο αθλητισμός φάνηκε να μπαίνει ξανά στις ράγες και η χρονιά να εξελίσσεται ομαλά.
Όλο αυτό διάστημα, οι ομάδες και οι ενώσεις τηρούσαν αυστηρά το υγειονομικό πρωτόκολλο. Μη παρουσία θεατών, κατάλογοι εισερχομένων-εξερχομένων, μάσκες, καραντίνες σε περίπτωση κρούσματος, τακτικές απολυμάνσεις. Παρ' όλα αυτά οι επιστήμονες αποφάνθηκαν πως οι προπονήσεις και οι αγώνες αποτελούν εστία διασποράς. Οι ίδιοι μαθητές που κάνουν μάθημα στις κλειστές αίθουσες των σχολείων και των φροντιστηρίων, απαγορεύεται να αθληθούν σε ανοιχτούς χώρους. Δε μας άφησαν καν την επιλογή της προπόνησης σε μικρά γκρουπ, πηγαίνοντας στην ολική απαγόρευση. Εκείνοι που κάνουν τα στραβά μάτια στον συνωστισμό στα μέσα μαζικής μεταφοράς, εκεί δηλαδή που με βάση την κοινή λογική -που πάντως φαίνεται να εκλείπει σε όλη αυτή την ιστορία του κορονοϊού- είναι η βασική εστία διασποράς.
Κάπως έτσι, ο ερασιτεχνικός αθλητισμός μπαίνει στο στόχαστρο και ενοχοποιείται στα μάτια της κοινωνίας για κάτι που δε φέρει καμία ευθύνη. Είναι προφανές πως την τελευταία εικοσαετία οι εκάστοτε κυβερνήσεις (με όποιο κομματικό μανδύα και αν είναι ενδεδυμένες) πολεμούν τα σωματεία. Το γιατί, είναι εύκολο να το μαντέψει κανείς. Η ομάδα της γειτονιάς αποτελεί το τελευταίο ανάχωμα στον ολοκληρωτισμό των ημερών μας. Είναι πεδίο κοινωνικοποίησης, ζυμώσεων, ανάπτυξης της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης, προβληματισμού, εκγύμνασης του σώματος αλλά κυρίως του πνεύματος. Οι κρατούντες προτιμούν τους νέους πάνω από ένα κινητό, και ο αθλητισμός τους χαλάει τη συνταγή. Η πανδημία είναι μια τέλεια ευκαιρία για να πετύχουν ένα ακόμα καθοριστικό χτύπημα.
Έχουμε κουραστεί, έχουμε απογοητευτεί και δεν ξέρουμε κατά πόσο θα είμαστε ικανοί να επανέλθουμε. Οι νέοι πια αρχίζουν και συνηθίζουν σε έναν άλλο τρόπο ζωής όπως τους επιβάλλεται, εντελώς διαφορετικό από αυτόν που ευαγγελιζόμαστε. Πως θα τους πείσουμε να επανέλθουν στα γήπεδα; Την προσπάθεια μας πάντως θα την κάνουμε, ίσως επειδή είμαστε κι εμείς "ψεκασμένοι" όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός μας. Εξάλλου ο αθλητισμός στη χώρα μας υπάρχει χάρη σε μια κατηγορία ανθρώπων, που εφόσον συνεχίζουν και ασχολούνται μετά από όλα αυτά που περνάνε, μόνο "ψεκασμένοι" μπορεί να είναι...
Καλούμε τους περίπου 200 αθλητές που απασχολούνται στα τρία αθλητικά μας τμήματα, αλλά και όλους τους αθλητές ανά την επικράτεια που πλήττονται από τα αστεία αυτά μέτρα: Να συνεχίσουν την σωματική άσκηση, έστω και κατά μόνας, να κλείσουν την τηλεόραση και να αφιερώσουν λίγο από τον ελεύθερο χρόνο τους στο διάβασμα βιβλίων. Ευελπιστούμε το δεύτερο αυτό αναγκαστικό πάγωμα να μην είναι η "ταφόπλακα" του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Ευελπιστούμε αυτή η παράλληλη πραγματικότητα την οποία ζούμε να είναι σύντομα παρελθόν και κάθε πτυχή της ζωής μας να επιστρέψει στην κανονικότητά της, ώστε ο καθένας από εμάς να έχει την ελευθερία και το δικαίωμα να ασχοληθεί με αυτό που αγαπά.
